5 Ağustos 2008 Salı

bir yerde...

Okumaktan önce düşünmek vardı. Ağlamak acıdan önceydi. Doğarken ağlamak ne garip oysa. Ölürken de öyle. Doğmak ve ölmek… İlk nefes ve son nefes. Hiç düşündüğün oldu mu?
Aklım almıyor bazen. Uykuya onca düşkün ben, uykumdan ayrı kalıp saatler boyu düşünüyorum. Ruhumu hassas bir terazide tartıyorum. Dudaklarımı senin o en sevmediğin hali gibi kırmızıya boyuyorum. En sevmediğim renk gülümsetiyor beni.
Günlerdir çıkmadım evimden. Manasızca ayrıntıları süzüyorum. Kapıyı defalarca kez kitleyip birde sırtımı yaslayıp arkasına çöküveriyorum. Saçlarımı da elimle kavrasam tam filmlerdeki sevgilisi tarafından terk edilmiş kapının dibinde kalakalmış kız modeline benzerdim. Allahtan elim gitmiyor saçlarıma.
Yarın sabah erkenden uyanıp kendim için bir şeyler yapmaya karar verdim. Gündüzümü, gündüz vakti yaşayıp, arkadaşlarımla umut vaat eden konuşmalar yapıp, saçlarımı tekrar kestirmekten vazgeçip, elimdeki kitabı bırakıp daha eğlenceli bir tanesiyle değiştirip, renkli bluzlarımdan birini giymeye karar verdim üstüne üstlük birde gece yarısını fazla geçmeden uyumaya…
Bana şans dile… İnan şans meleklerine ihtiyacım var.

5 yorum:

kNtli dedi ki...

resmen tiryakisi oldum blogunun.. seninkileri okudukça eskiden yasdıklarımı özlemle anıyorum..

'ez' dedi ki...

teşekkür ederim, beğenmene sevindim. eskiden yazdım diyorsun bence yazmadığın her saniye boşa yaşıyorsun bugün... blog açmışsın ancak henüz yazı eklemeye başlamadın sanırım. şimdiden kolay gelsin diyorum..

Adsız dedi ki...

"şans meleklerine ihtiyacım var...
onlarsız yaşayamam.
senden bir ize,kokuya belki çok ihtiyacım var...
hadi şans dile bana,gülümse suretime...
inançlarından vazgeç uğrumda.
yeni bir şeyler geçir fikrinden benim için.
hadi,sen de yık tabularını ve sigarayı bırak mesela,kendin için iyi bi şeyler yap.
meleklerini sev,ve eğer uzağıma gideceksen bari onları bırak bana.
senden bir ize,kokuya belki çok ihtiyacım var..."

saat geceyarısını çok az geçmişti bu satırları yazdığımda.beyoğlunun ara sokaklarında kulağımda ipodum saatlerce yürüdüğüm yağmurlu bir güne veda ettikten sonraya tekabül ediyor yani..hislerim tazeydi çok net hatırlıyorum ve hayatın bana vereceği hediyeleri nerede sakladığını öğrenmenin verdiği mutluluk vardı üzerimde.
yazılarımın tozlarını senin yazdıklarını okuduğumda sildim ve farkettim ki insanoğlu işte,yaşananlar,eksilenler farklı olsa da duygu hep aynı,aynı gözyaşı,aynı tebessüm.
sevgiyle kal Ezgi.

not:ellerimi tekrar kaleme uzatmamı sağladığın,alevi körüklediğin için sağol.

kNtli dedi ki...

teşekkür ederim.. blogu kullnmai beceremedm biraz tam olrk keşfettimde eskilerimle başlicam.. ardından yeniler gelir die umuorum..:)

'ez' dedi ki...

yeniden yazmana ve biraz olsun duygularının ayaklanmasına sebebiyet verdiysem ne mutlu bana sevgili mina..