6 Eylül 2008 Cumartesi

rest

Hayallerinin peşinden giden insanlara imreniyorum.
Her şeyi ardında bırakıp dünyanın diğer ucuna yerleşen mesela… Kendi kültürüyle harmanlayıp yeni bir “ben” kuran kendi içinde…

**
Dün gece şahit oldum buna. Hayır ütopik değildi… Sadece cesur bir adım gerektirmekteydi. Ve kendimi düşündüm.
Yıllar sonra Barcelona’nın La Ramblas’ında küçük bir teras katında, avukatlık diplomamı bir çekmeceye kaldırıp sanat için yaşamak dedim kendime. Yaşama amacım ofisimde oturup, gelen dava dilekçelerine bakmak değil.
En azından salt bu değil...

6 yorum:

servet dedi ki...

o değil,olmamalı da zaten

Adsız dedi ki...

barcelona'da la ramblas'tan baska cok daha hayal edilebilecek yer varken neden orası? haydi diyelim orası, istiklal caddesi la ramblas'ın 10 katı güzellikte yine bir tercih sebebi olacağını sanmıyorum.

'ez' dedi ki...

barcelona'nın la ramblası sanat kokoyur çünkü. kültürü ve ruhu hiç bir avrupa ülkesiyle kıyaslanmaz fikrimce. ve bu kişisel bir tercih. herkesin yaşadığı yerden beklentileri farklı öyle değil mi? istiklal, belki eskiden olsa evet ama gün geçtikçe dukusunu yitiren bir yer bugün. kitapçıların sahafların gün be gün azalıp, yerine alışveriş merkezini aratmayacak mağazaların açılması beni tatmin etmiyor... yoksa anadilden vazgeçmek neden olsun?...

Adsız dedi ki...

sanırım bütün avrupa ülkelerini gezdiniz de en son barcelona da karar kıldınız? yoksa sadece barcelona yı görerek mi bu kanıya vardınız?

kNtli dedi ki...

çoğu zaman bnde yanlış bi yerde ve yanliş bir zamanda yaşadiğimi hissederim.. ve gitmek isterim hayallerimin peşine.. Ama ha diince olmuyor işte.. oyse hiçbirşey imkansız diğildir bence..
sen hayallerini koru.. belki bi gün gerçek olur:))

Adsız dedi ki...

Guzel insan. Soylediklerin denendi. 21imde ayrildim ulkemden. Yillarca okuyup bir kac diploma aldigim Amerikadan sonra simdi Avrupa kitasinda bir ulkede bir 'oteki' gibi yasiyorum..sanatciyim evet, cok da cesurdum 21imde... adimlarimi atarken ama simdi 40ima merdiven dayamisken su turkuyu dinler uzulurum..
http://www.youtube.com/watch?v=exKLbNtwwr4

erkan ogur: pencereden kar geliyor..

ben annemi, babami, kardeslerimi ozledim..sanat bana ne? sanat bana onlarin ozlemini, onlarsiz gecen yillarimi getirmiyor acikcasi...burada kendi ailem var artik..onlarin sevdasida bambaska...

cok acele etme yasamda...hersey zamani gelince istedigin gibi olacaktir umarim.